Araw ng Pasko, Kailan Nga Ba Nagsimula?

Araw ng Pasko, Kailan Nga ba Nagsimula?
Rey T. Sibayan
December 16, 2005


Namulat na tayo sa paniniwalang ang Disyembre 25 ay siyang araw ng kapanganakan ng Panginoong Hesukristo, ngunit marami ang nagsasabi na hindi daw ito at hindi talaga matiyak kung ano ang totoong araw kung kailan bumaba sa daigdig o isinilang bilang isang tao ang itinuring na tagapagligtas ng sanlibutan.

Sa kasaysayan ng tao, ang Christmas o Pasko ay itinuturing na napakatagal nang ipinagdiriwang, mas nauna pa ng ilang siglo bago ipinanganak ang kinilalang tagapagligtas o mesias na si Hesu Kristo.

Sinasabing ang pagdiriwang ng itinuturing ngayong 12 Araw ng Kapaskuhan, bigayan ng mga regalo, mga parada, mga nagka-caroling, kapiyestahan at prusisyon ay nagsimula pa noong unang mga tao sa Mesopotamia.

Ang ganitong mga tradisyon ay nagsimula sa pagdiriwang ng mga taga-Mesopotamia sa itinuturing nilang bagong taon. Ang mamamayan ng Mesopotamia noon ay naniniwala sa maraming diyos at ang kanilang itinuturing na pinaka-diyos ay pinangalanan nilang si Marduk. Ang pagdiriwang ay ginagawa tuwing papasok ang taglamig, at sa kanilang paniniwala, si Marduk ay siyang mangunguna para sa pakikipaglaban sa mga halimaw ng karahasan at kaguluhan.

Para matulungan si Marduk sa kanyang pakikipaglaban idinadaos ng mga taga-Mesopotamia ang kanilang kapiyestahan para sa pagpasok ng bagong taon. Ang kapiyestahan na ito ay tinawag nila sa pangalang Zagmuk, ang pagdiriwang na ito ay tumatagal ng 12 araw.

Batay sa kanilang tradisyon, ang Hari ng Mesopotamia ay kailangang mangako ng kanyang buong pusong pananampalataya sa diyos nilang si Marduk, at dapat siyang mamatay kasabay ng katapusan ng bawat taon.

Ngunit, para mailigtas sa tiyak na kamatayan ang kanilang tunay na hari, isang kriminal ang aaktong hari o “mock king”, sinusuutan ng damit bilang hari, binibigyan ng angkop na respeto at mga pribilehiyo ng tunay na isang hari at sa pagwawakas ng pagdiriwang ay hinuhubaran at pinapatay.

Ang mga taga-Persiya at Babylonia ay meron ding katulad na pagdiriwang ng kapaskuhan na tinagurian nilang Sacaea. Bahagi ng pagdiriwang na ito ang pagpapalit ng tungkuling ginagampanan tulad ng ang mga alipin ay siyang magiging amo samantalang ang mga amo ay kailangang maging alipin.

Noong mga unang panahon sa Europa sa ganitong panahon na magwawakas ang taon kung saan mas mahaba ang gabi at maigsi ang araw, ilang espesyal na ritwal ang kanilang ginagawa para matiyak lamang na hindi mawawala ang pagsikat ng araw sa pangambang maghari sa sanlibutan ang mga masasamang espiritu, mga halimaw at mga kaluluwa.

Sa Scandinavia, nawawala sa paningin ng mamamayan doon ang sikat ng araw sa panahon ng tag-lamig. Pagkalipas ng 35 araw, may mga taong ipapadala sa ituktok ng mga bundok para hintayin ang pagsikat ng araw, at kapag nakita na ang kauna-unahang liwanag saka sila bababa at ibabalita sa mamamayan ang kanilang nasaksihan kasunod ng pagdaraos ng kapiyestahan na tinaguriang Yuletide.

Sa paniniwala ng mamamayan ng Greece noong unang panahon, ay katulad din ng pagdiriwang ng mga taga-Sacaea ang kanilang kapiyestahan para tulungan ang kanilang diyos na si Kronos para magtagumpay sa pakikipag-laban kay Zeus at sa mga Titan.
Sa mga Romano, ipinagdiriwang nila ang kapiyestahan ng kanilang diyos na si Saturn na tinawag na Saturnalia na nagsisimula sa kalagitnaan ng Disyembre at magwawakas sa unang araw ng Enero. Bukod sa mga pagdiriwang sa mga lansangan, pagbisita sa mga kaibigan at bigayan ng mga regalo na tinawag nilang Strenae, ginagawa rin nila ang palitan ng mga puwesto ng mga amo at ng kanilang mga alipin.

Sa pagpasok ng Kristiyanismo sa Sanlibutan, sinadya umanong baguhin ng simbahan ang pagdiriwang ng mga pagano at ituon na lamang ang kapiyestahan sa kapanganakan ni Hesus Kristo na itinuturing na siyang Bugtong na Anak ng Diyos.

Dito na idineklara ang December 25 na itinuturing ng mga Romano na sagrado, at ganito rin ang pagkilala ng mga taga-Persia na ang relihiyon ay Mithraism, isa sa mga pangunahing karibal ng Kristiyanismo sa mga panahong iyon.

Ngunit kung ang December 25 nga ba ang tunay na petsa nang isilang si Hesukristo sa Betlehem, hindi pa rin ito matiyak ng mga eksperto sa kasaysayan, ngunit ang malinaw ito ay sinimulan nang ipagdiwang noong taong 98 AD.

Noong taong 137 AD, ipinag-utos ng Bishop ng Roma na ipagdiwang sa araw ng kapanganakan ni Hesukristo ang mga kapiyestahan sa pamamagitan ng taus pusong pagdarasal at mga misa.

Noong taong 350 AD, isa pang Obispo ng roma si Julius I ay siyang pumili sa December 25 na siyang pagdiriwang ng kapaskuhan.

Para sa inyong mga katanungan, suhestyun, o kung meron kayong karanasan ng kababalaghan, mangyaring mag-text sa 0920-6316528/ 0917-7931451, o mag-email sa misteryolohika@gmail.com. Kung meron kayong internet, tignan ang aking website: http://misteryolohika.tripod.com.#